Αποκατάσταση πέτρινου τοξωτού γεφυριού Ξηροκαμπου      επιστροφη 




    Το ιερό κάθισμα του Κυρ Ησαϊου, ανάγει την ύπαρξή του, στην εποχή του Αγίου Αθανασίου του εν Άθω, στον 10° δηλ. αιώνα.


    Η Αγιορείτικη παράδοση αναφέρει ότι στο Κάθισμα αυτό, έζησε και ασκήτευσε ο Ησαϊας, Γέροντας και Πνευματικός του Αγίου Αθανασίου. Προς τιμή του Γέροντα, το καθίδρυμα ονομάστηκε «του Κυρ Ησαϊου».


    Πληροφορίες ή στοιχεία, για το βυζαντινό κτίσμα του Ιερού καθίσματος δεν υπάρχουν. Είναι βέβαιο ότι την εποχή εκείνη, ήταν μικρός οικίσκος ή καλύβη, σύμφωνα με τα ασκητικά δεδομένα της εποχής.


    Η πρώτη από τις ιστορικές αναφορές για το Κάθισμα του Κυρ-Ησαϊου, είναι στο «Προσκuνητάριον της Μεγίστης Λαύρας» που εκδόθηκε το 1772. Στη σελίδα 46 του βιβλίου, ο συγγραφέας του, Μακάριος Τριγώνης, Σκευοφύλακας της Μονής, αναφέρει το «Κελλίον της Παναγίας Τριάδος» που βρίσκεται νότια της Μονής, σε απόσταση μισής ώρας (πεζοπορίας), ονομάζεται του Κυρ-Ησαϊου και διαθέτει εκκλησία αλλά και αρκετούς οντάδες (δωμάτια). Περιγράφει τον τόπο «κάλλιστον και ωραιότατον>> με εύκρατο κλίμα, πολλά πηγαία νερά και καλλιεργούμενη γη.


    Από την αναφορά αυτή λοιπόν, απορρέει το συμπέρασμα ότι το 1772, το Κάθισμα του Κυρ Ησαϊου, είναι ήδη ένα μεγάλο κτίσμα με εκκλησία και πολλά δωμάτια.


    Παρόμοια περιγραφή του Καθίσματος, με έμφαση στα πολλά κελιά, την παρουσία αρκετών Λαuριωτών , ., μοναχών, το ωραίο κλίμα, τα άφθονα νερά και την πλούσια βλάστηση, κάνει το 1780, στο «Προσκυνητάριον της Λαύρας», ο Προηγούμενος της !.Μονής, Σάββας.


    Στο «ιστορικό Προσκuνητάριο της Λαύρας», τέλος, του Προηγούμενου Καλλιστράτοu μοναχού, που εκδόθηκε το 1976, το Κάθισμα περιγράφεται σαν ετοιμόρροπο, λόγω της εγκατάλειψής του από τους μοναχούς.


    Σε εγχάρακτες επιγραφές του Βόρειου εξωτερικού τοίχου και του εξωτερικού τοίχου της Εκκλησίας, αναφέρονται επισκευές που συντελέσθηκαν το 1880 για τους χώρους διαμονής και το 1909 για την Εκκλησία (πιθανότατα λόγω εκτεκταμένων βλαβών από τον σεισμό του 1905)


    Η σημερινή εικόνα του κτίσματος, η φύση των υλικών και η τεχνική της δόμησής τους, οδηγούν στην πεποίθηση ότι το Κάθισμα με την μορφή που έχει σήμερα, υπάρχει ήδη από το 1772. Οι επεμβάσεις του 1880 και 1909 ήταν στερεωτικές - ανακαινιστικές και δεν μετέβαλαν ουσιαστικά τον οικοδομικο του ιστό.